Wales in Argentinië

Donderdag vertrokken we vanuit het mooie Puerto Pirámides terug naar Trelew om daar onze nachtbus te nemen richting Bariloche. Doordat we pas 's avonds onze bus moesten nemen, reden we naar een stadje nabij Trelew, Gaiman, gesticht door pioniers uit Wales. We reden door het stoffige landschap en die dag herbegroette ons de -ons reeds welbekende- Patagonische wind. We reden Gaiman binnen en zouden kunnen zweren dat we in het wilde Westen zitten. De tijd heeft amper invloed gehad op het uitzicht van het dorp. We passeerden langs de informatiedienst en kregen uitleg over het stadje. We konden een route(ke) volgen en kwamen zo langs Gaiman's bezienswaardigheden. We starten met een klim naar het hoogste punt en zagen neer over het stadje om daarna door de oude spoorwegtunnel 300 meter door de pikkedonker te wandelen (ik geef toe, heb heel hard in Dimitri's hand geknepen...). We kwamen uit aan het oudste gebouw met twee verdiepen (1910) dat nu als antropologisch museum(pje) dienst doet. Letterlijk 4 kamertjes groot, maar weer veel geleerd. We wandelden verder langs de oudste huisjes van de stad, het postgebouwtje, de oudste middelbare school van Patagonië (!) waar een opschrift te lezen staat 'onderwijs is het brood van de geest - La educacion es el pan del alma' en typische Welshe theehuisjes. De openbare gebouwen worden nog in Gaelic aangeduid. We stopten bij theehuis 'Ty Cymraeg' voor een afternoon tea. Familiefoto's en andere tijdsdocumenten van het stadje sieren het interieur.  We kregen een grote theekan met fleurige theemuts en twee volle schotels lekkernijen: scones, toastbrood met kaas, citroentaart, taart met dulce de leche, cakejes....eten genoeg voor een heel leger. We genoten van onze thee met gebakjes. De dame pakte zelfs onze overschot in voor onderweg. We wandelden verder langs een hangbruggetje en het oude treinstation om terug aan ons begin uit te komen. 

We reden nog een dorpje verder naar een ander (veel kleiner) Welsh dorpje, Dolavon. Ook hier heeft de tijd stilgestaan. Spelende kinderen rennen langs het oude waterreservoir en spelen in het water waar de houten watermolens draaien. Hier geen theehuizen meer, maar nog wel de typische huizen zoals in Gaiman.

Voor we de bus opstapten nog even een stop in Trelew zelf. Trelew is eveneens Welsh: Tre = dorp - Lew: is het verkleinwoord voor Lewis, de stichter van de stad. De grootste en meest levendige stad in het rijtje van 4 Welshe plaatsen, samen met Rawson, Gaiman en Dolavon. De vier gemeenten liggen in een brede en lange groene strook in het dorre landschap, zeer goed te zien vanuit de lucht. 
We genoten in Trelew nog van een 'Patagonia' biertje in Hotel Touring Club. Alleen hiervoor is een stop in de stad de moeite waard. Het etablissement kan niet beter omschreven worden als ontwaken in de belle époque. De statige zaal met een plafond vol ornamenten, een trap volledig in marmer, een oud besje achter de lange toog met sterke dranken en likeuren die in geen decennia zijn geopend, en een vriendelijke ober in witte jas bedient ons aan ons tafeltje. Een stel 'oudere' dametjes geniet van mekaars gezelschap, dulce en koffie. Aan de muur hangt nog een 'wanted'-poster van Butch Cassidy, hier in de omgeving uiteindelijk gevat.

Na een dag terug-in-de-tijd op naar onze 'coche-cama' (slaapbus) waar we een tocht van 12u naar Bariloche aanvangen. Full service (eten en drankjes) en we werden er op gewezen dat we op de verkeerde plaats zaten en werden naar onze 'premium' slaap/zitplaats gebracht. Dimitri deed geen oog dicht maar ik heb zalig geslapen...

(P.S. De foto's van Torres del Paine en Península Valdès staan bij het rubriekje 'foto's')