Tirolermuziek

Bergzichten, skipistes, meren, houten blokhutten, chocolade, fondue, choucroute, tirolermuziek...op en top Argentijns. 

We zijn in San Carlos de Bariloche. Bariloche ligt in het hart van het Parque Nacional Nahuel Huapi en de weg ernaartoe wordt omzoomd door gele brem in volle bloei.
In de jaren '40 nog een stad van 4.000 mensen, nu barst ze uit haar voegen: meer dan 100.000 inwoners. Toen we met de nachtbus letterlijk en figuurlijk langs de achterkant Bariloche binnenreden, bleken hele wijken de vergelijking met favela's te doorstaan. Het centrum van de stad heeft veel van haar charme verloren, maar hier en daar zijn nog herkenningspunten van het oude Bariloche, het kleine Zwitserland aan het Nahuel Huapi meer. Ons hotel ligt buiten het centrum langs een lange baan waar de hotels en vakantiehuizen de geest van Bariloche bewaren. Onze kamer geeft uit op het prachtige meer en we zien een paar eilandjes, waar zelfs enkele huisjes staan.

Na het stadscentrum even verkend te hebben, trokken we er gisteren op uit in de omgeving. Eerste stop bij de grot van de 'Virgen de las nieves', een klein bedevaartsoord voor de patrones van Bariloche en beschermheilige van de bergsporters en de lokale militaire (berg)school. Veel 'dankuwel' plaatjes sieren de wanden van de grot.

We reden verder naar Villa Cerro Catedral, het in de winter zeer populaire skistation, en wandelden door het bijna verlaten oord. Hotels, skischolen, winkels en resto's waren gesloten op twee restaurantjes na. We bestelden bij resto 'Tage' een thee en warme chocolademelk met grappig genoeg tirolermuziek op de achtergrond.

Langs een wel erg landelijke route (vol hindernissen: putten en stenen) stopten we voor een wandeling richting de waterval 'Los Alerces'. Langs het pad richting de waterval staan oude torenhoge (tot 75 meter) Patagonische 'Alerces' (cypressen). Een bordje aan de ingang vermeldt 'bosque del Abuelos' (grootouderbos). Veel van deze bomen zijn immers honderden jaren oud en er zijn zelfs exemplaren bij van 2000 jaar én ouder.

We klommen nog (serieuze klim voor bureaumensen) naar boven om van bovenaf een blik te werpen op het Gutierrez meer en de omgeving. Een havik scheerde langs en showde hoe goed hij wel kan vliegen. 

's Avonds hadden we afgesproken met de Vlaamse Reni Viaene. Haar ouders kwamen in de repressieperiode berooid in Argentinië aan en vestigden zich na wat omwegen in Bariloche. Reni is in Argentinië geboren en spreekt nog een aardig woordje Vlaams (schattig om te horen). Ze spreekt met veel deemoed en respect over haar ouders en is haar afkomst niet vergeten. Reni is een gewezen ski-kampioene (olympisch deelnemer voor Argentinië in de reuzeslalom) en is actief in het lokale verenigings- en parochieleven, promotor van het toerisme en weldoener. Honderden gehandicapte en kansarme kinderen uit de stad leerden dankzij haar skiën en haalden medailles op paralympics. Wat meteen hele families trots maakt. Een grote dame, die Reni!