Merentocht

Vandaag een dagje pure natuur beleefd. We vertrokken op daguitstap naar de meren Escondida en Fagnano. Onderweg gestopt bij verschillende 'miradors'om telkens iets bij te leren over de wonderen der natuur. We kregen onder meer uitleg over de evolutie van gletsjers en wat ze met het stukje Andes in Vuurland doen. De Andes loopt door 7 Zuid-Amerikaanse landen en is zo'n 7.000 km lang.

We bezochten ook een huskyboerderij met zo'n 112 dieren. We moeten allicht niet vertellen hoe schattig en levendig die honden (én een aantal pups) zijn. Ze worden tijdens de winter gebruikt voor allerlei wedstrijden en toeristische tochten en tijdens de zomer worden ze extra verwend door menig toerist die hen een 'aaike' komt geven. De eigenaar van de husky farm toonde ons trots zijn foto's en herinneringen aan een wedstrijd 'bike joring' (zeg maar met een rotvaart mountainbiken achter/naast je sledehond) in de Limburgse Maasvallei.

We zetten onze tocht verder en stuitten op een klassiek geval van migratie. In de jaren vijftig werden ze geïmporteerd uit Canada en waren met 50. Nu met 200.000. Ze bouwen ongelimiteerd constructies en vernielen heelder bossen. De bever (what else?) is helaas een ware epidemie en ecologische ramp voor de streek. Hele bossen worden omgelegd en overal zijn er dammen gebouwd waardoor de rivieren en plassen de hele omgeving onder water zetten en nog meer bomen doen sneuvelen. Er kan weinig tegen worden gedaan omdat hun natuurlijke vijand -de beer- hier niet huist.

Na het beververhaal kregen we een eerste blik te zien op de meren. 'maravilloso' -mooi- was de aanblik op de twee meren. Fagnano is gigantisch, zo'n 110 km lang en 13 km breed. Onze gids had trouwens de dag ervoor een gigantische forel van 13kg uit het meer gevist. We gingen bij de lokale 'kustwacht' (want tien kilometer van het meer ligt op Chileens grondgebied) tot aan de oevers een kijkje nemen. Die 'soldaten' (hun kepi en uniform hingen binnen aan de kapstok) moeten zowat de meest verlaten wachtpost ter wereld hebben en houden zich onledig met een beetje boomkap en hun tuintje.

Onze lunch op de terugweg bestond uit een zeer smaakvolle 'cordero asado', lam aan het spit, in een Patagonisch wegrestaurant. Veel smaak, kruidig en overheerlijk.

We sloten onze dag af met een bezoekje aan de twee zustermusea 'fin del mundo'. Het zijn kleine musea die voor ons nog echt een museum zijn. Geen interactief gedoe, maar tastbare, stoffige artefacten en archeologische vondsten. We leerden meer over de indianen van Tierra del Fuego. Er leefden in deze punt van het land vier stammen, waarvan de Yamanas en de Onas voor ons nu de bekendste zijn. In de eerste helft van de twintigste eeuw (1933) werden ze nog op film vastgelegd, voor het einde van diezelfde eeuw stierven de laatste volbloeden uit. We spoelden die wrange vaststelling door in een soort 'general store' uit 1906 (Ramos Generales) met onze eerste beker maté. Straffe kost, die thee hier...

Morgen verlaten we de meest zuidelijke stad ter wereld en vliegen naar El Calafate.

Hasta luego, E y D