Laatste stop

Terug waar we onze reis zijn begonnen. Het voelt al een beetje als thuiskomen.

Woensdag brachten we onze wagen terug naar de luchthaven en wandelden het stuk terug naar ons hotel. Even verpozen aan het zwembad om daarna richting een wijnproeverij (met bijhorende hapjes) te gaan bij 'Anuva Wines'. Deze zaak werd een paar jaar geleden opgestart door een Amerikaan. Op de tweede dag van zijn backpaktrip door Argentinië leerde hij in Buenos Aires een lokaal meisje kennen. Naast hun liefde voor mekaar deelden ze ook liefde voor de wijn. Op zoek naar de typische kleinere wijngebieden en bodega's, zo ontstond het idee om een zaak met de minder bekende wijnen op te richten. Getrouwd en een tweeling later hebben ze een mooie zaak opgebouwd met een leuk 'tasting' concept.

Drie Duitse meisjes waren onze tafelgenoten op de proeverij. We begonnen met een sprankelende wijn (type cava), Hom Extra brut, uit Luján de Cuyo, Mendoza. Hoe sprankelender en kleiner de bellen, hoe beter de kwaliteit, vertelde de somelier van dienst. We kregen als hapje een crostini met een vleugje blauwe kaas, veldsla, peer en walnoot.
Onze witte wijn, Mairena 2012 (uit dezelfde streek) bevat de typisch Argentijnse Torrontés druif (in Salta vind je de beste van zijn soort, zonnig, hoog, geen regen, en geen vriesweer). Deze druivensoort wordt de 'liegende druif' genoemd: zoetig in de neus, zurig in de mond. Als hapje kregen we twee verschillende sorbets.
Nog een drietal rode proevertjes gingen vergezeld van streekproducten en empañada. Eerst de rode Mairena (2011) Bonarda. Bonarda is een vergeten druivensoort, in de jaren '70 goed voor tafelwijn (vaak met soda aangelengd...), anno 2013 volgens sommigen de 'next big red wine', vandaar haar bijnaam 'de geheime druif'. Er wordt minder op kwantiteit, maar meer op kwaliteit gewerkt.
De volgende was een malbec, San Gimignano (genoemd naar een Toscaans stadje). We sloten af met een Carinae Malbec Reserva 2010, uit Maipú. Deze blend van verschillende Malbecs (niet enkel uit de regio) rust in Franse eik, we proefden een vleugje chocolade én we kregen ook chocoladetruffels erbij. Ondanks zijn bijnaam 'slechten bek' gedijt de Malbec aardig in de Argentijnse grond en in het Argentijnse klimaat.

Donderdag langs de straten van Palermo naar het centrum gewandeld. Iedere donderdag op Plaza de Mayo, voor het Casa Rosada (regeringsgebouw) houden de 'Dwaze moeders' hun wekelijkse bijeenkomst. We zagen een kleine maar taaie delegatie oudjes betogingsgewijs stappen met een aantal sympathisanten rond het middenplein. 

We wandelden verder naar de haven om het oude schoolfregat 'Sarmiento' te bezoeken die nu dienst doet als museum. We bezochten nog het museum voor 'Bellas Artes' -bleek gratis te zijn- waar we schilder-, bronskunst en wandtapijten uit de Vlaamse school zagen hangen. We stuitten ook op onze Brasschaatse patroonheilige Sint-Antonius Abt. 

In onze wijk Palermo nog -volgens het luchtvaartmagazine van Aerolinas Argentinas- 'beste' mojito gaan drinken bij sigaar- wijn- en cocktailbar Puro (recept: gekreukte volle muntblaadjes met takjes, suiker, limoen, rum, angostura bitters en soda (geen spuitwater!)).

We sloten onze avond, en tegelijk onze vakantie, af met een overheerlijke Argentijnse steak met een Quilmes biertje.

Onze valiesjes staan al klaar, te wachten om naar huis te gaan. We kijken terug op een prachtige reis, een heel mooi land met verrassende, onevenaarbare natuur, heerlijk eten en drank, en zeer correcte en zelfs hartelijke mensen.

Dank aan iedereen die ons mee volgde op onze onvergetelijke reis.

Liefs en tot gauw, Ellen en Dimitri