Torres del Paine

Torres del Paine

Zaterdag vertrokken we met een heuse 4x4-bus naar het natuurpark Torres del Paine in Chili. In vogelvlucht maar 60km van El Calafate, maar doordat een bergketen de weg belemmert dan maar langs de enige weg... een omweg van zo'n 300km.

Op de bus kregen we uitleg over het verloop van de dag. Op een kruispunt 'in the middle of nowhere' stopten we om de banden van de bus af te laten. Zo kon ons vehikel met minder risico en meer comfort rijden over een 'short cut' (grint en aardeweg), een stuk van het traject is trouwens de fameuze 'Ruta 40', zeg maar de Argentijnse versie van de Route 66. Deze weg is de langste van Argentinië, zo'n 5.000km, en begint aan de Boliviaanse grens in het Noorden tot de Zuidelijke stad Rio Gallegos. Gedeeltes van deze weg zijn nog niet geasfalteerd, de stenen knallen dan ook regelmatig tegen het onderstel van de bus op deze 'ruta de tierra'.

We reden vanuit El Calafate via Estancias (dit zijn grote afgelegen boerderijen - we vernamen trouwens dat presidente Kirchner afkomstig is uit deze regio en zij een aantal van deze Estancias heeft aangekocht. Een van haar Estancias staat trouwens aan het gletsjerpark en heet ook 'Estancia Cristina'...kaviaarsocialisme?) naar een hoogvlakte. Vlak, steppeachtig landschap met duizenden schapen, paarden, vossen, Patagonische hazen, guanaco's, Nandoes (soort van struisvogel, maar volgens de hélemaal geen struisvogel, want kleiner, maar vooral met drie in plaats van twee tenen...), roofvogels en condors.

De grensovergang naar Chili is een ervaring op zich. Het Argentijnse kamp houdt zich op in eenvoudige barakken in heuvelachtig gebied. De Chilenen zitten pas kilometers verder in een 'dorp' van paardenfokkers. De overgang verliep niet zo vlot zoals naar Uruguay. Twee keer uitstappen, twee verschillende soorten documenten, twee keer geduldig aanschuiven, en in volgorde alstublieft. Maar bon, die stempel van Chili hebben we dan toch verdiend!

In het nationaal Park kregen we een aanschouwelijke uitleg over het ontstaan van bepaalde vormen in de bergen. Te onthouden is zeker het feit dat gletsjers een heel belangrijke rol spelen in de vorming van een berg (zo zagen we bijvoorbeeld een 'hoorn', zoals de ... Matterhorn in Zwitserland) en een landschap tout court. We genoten van de vergezichten en het berglandschap (helaas lagen de meest bekende 'drie torens' grotendeels in de wolkjes). Verder zagen we, gegeseld door stevige winden, nog typische (met kortbloeiende rode bloemen) vuurstruiken en meren, waaronder een zeer zeldzaam meer met nog primitieve organismen. Deze organismen zorgen voor een intens blauwe kleur. Voer voor geologen en biologen dus dat park.

Na een dag vol fauna en flora terug onze bus op richting El Calafate. Nog even de Guanaco's uitzwaaien...