Puerto Pirámides - Península Valdès

Maandag kwamen we aan in de luchthaven van Trelew na anderhalf uur vlucht vanuit El Calafate. Voor het eerst reden we zelf met onze huurwagen, een chevrolet corsa (het opellogo is gewoon vervangen ;)), naar onze bestemming zo'n 170 km verderop, Puerto Pirámides. Dit rustige, hippyachtige dorpje, waar 'dolce far niente' het levensmotto is, ligt op het schiereiland Península Valdes zelf, weg van het relatieve massatoerisme in Puerto Madryn op het vasteland. We verblijven in het ecohotel 'del nomade', waar ecologie uiteraard centraal staat: zonne-energie, putwater, het gebouw zelf bestaat uit gerecycleerde materialen én we hebben handgemaakt zeepjes op de kamer. Het ontbijt bestaat uit versgebakken koekjes, cake en brood. We worden elke morgen gewekt door de overheerlijke geur en de zon in ons gezicht.

Op aanraden van Laura, het meisje van ons hotel, deden we maandagavond meteen nog een 'sunset cruise' in de zuidelijke baai die het schiereiland omvat, de Golfo Neuvo. We zouden hier walvissen kunnen gaan spotten bij zonsondergang. Het toeval wil dat er hier nog drie Vlamingen logeren die net als ons die dag toekwamen (op een tocht door Patagonië kom je her en der opnieuw dezelfde mensen tegen) en wij met z'n vijven gingen aan boord van de zodiac Islas Malvinas Argentinas van Southern Spirit. Normaal een boot voor een 40/50-tal mensen, maar die avond alleen voor ons! Met de wind in de haren werden we gevoerd langs de kusten van de baai waar we een mama walvis (soort: Franca Austral, een soort waar vroeger gemakkelijk en fel werd op gejaagd) met haar 'kleintje' zagen, wat een ontroerend zicht! Zo statig, zo kalm en vlakbij de boot. De volwassen vrouwelijke walvis meet zo'n 14 meter. We zagen hoe ze haar kleintje voedde door op haar rug te liggen zodat het vier maanden oude dier kon drinken. Ze leert haar jong ook de staart in de lucht te steken, maar dat lukte nog niet goed.  De enige domper op de perfecte avond en een heuse bedreiging voor de walvissen hier zijn de zeemeeuwen. Deze rotdieren (kwamen helaas doordat vissers hun afval weggooiden) pikken telkens als de kleine walvis naar bovenkomt stukjes vel en vet uit de rug. Je ziet hoe heel erg zwaar de rug beschadigd is. Het kleintje leert nog 'zwemmen' en bewegen en kan de dieren nog niet ontwijken. Dit is een zeer groot probleem, want het zorgt ook voor zeer veel sterftes bij de jonge walvissen (circa een derde van de sterfte is hieraan te wijten). Het is een nieuw fenomeen dat deze vogels levende dieren aanvallen. Het is overigens alleen in deze baai van het zuidelijk halfrond dat het fenomeen zich voordoet, het gebeurt niet in Zuid-Afrika, Australië of Nieuw-Zeeland. Sinds vorig jaar wordt er nu jacht gemaakt op deze meeuwen in de hoop het probleem in te dijken.

We zagen nog een ander koppel walvissen, zeeleeuwen, lieve vogels en een prachtige zonsondergang voor we opnieuw binnenvoeren. We gaven de stuurman en de gids een fikse fooi. We weten niet of ze de walvissen daarmee gaan redden of er zelf een flinke pint van gaan drinken... (ze hebben het verdiend) ;-)

Die avond zijn we nog iets gaan drinken in een klein cerveceriake 'Guanaco', waar we zelfgemaakt bier, blond en rood, proefden. Een mooie afsluiter van een onvergetelijke avond.

P.S. Het lukt ons hier niet foto's op te laden, dat zal iets voor de volgende dagen zijn.