Parel aan de kust

Zondag vertrokken we vanuit Luján voor een rit van zes uur -door La Pampa- richting Mar del Plata. En 'Pampa' zagen we: tot aan de horizon niets andes dan grasland, af en toe onderbroken door kilometerslange bomenrijen die gewoonlijk leiden naar vanop de baan onzichtbare estancias met welluidende naam. Hier wordt het befaamde Argentijnse vlees gekweekt. Duizenden donkere koeien struinden de velden af. Wegrestaurants en tankstations zijn nauwelijks te vinden. Hier en daar een ineengeknutseld kraampje (stops voor de vrachtwagenchauffeurs) langs de weg met het opschrift 'Parilla' en 'Choripan'. Wij stopten voor een kleine snack bij zo'n wegkraampje en bestelden een Choripan (broodje met warme chorizoworst) en een flesje bier. We schoven aan een tafel bij een camionchauffeur aan, die al van vrijdag onderweg was en ons nog goede raad gaf om een pitoreske weg te volgen langs de kust. 

Na onze sobere maar smakelijke maaltijd nog een paar uur rijden om in een zware donder- en bliksemvlaag aan te komen bij onze possada, gelegen in Sierra de los Padres, zo'n kwartje rijden van Mar del Plata. Na regen komt zonneschijn en gisteren ontwaakten we onder een mooie blauwe hemel.

Na het ontbijt reden we naar de badplaats Mar del Plata op zoek naar (de laatste?)Vlaamse sporen. Mar del Plata is een gigantische badplaats waar je de grandeur van weleer nog kan zien in tal van mooie, maar soms ook vervallen huizen. Deze huizen staan vaak letterlijk en figuurlijk in de schaduw tegen hoogbouw van 15/20 verdiepingen hoog geplakt. We reden verder naar de zuidpier in de haven waar een honderdtal, (riekende), slapende, morrende, soms brullende en vechtende zeeleeuwen lagen. Op het einde kwamen we uit aan een metershoge christusfiguur, San Salvador, die waakt over de uitvarende vissers. Aan de voet van het beeld hangen tal van gedenkplaatjes. We trotseerden wind en een beetje regen (het weer slaat hier in de namiddag drastisch om, van een 30 graden op de middag naar 16 graden in de namiddag en avond, opnieuw gevolgd door storm- en regenweer).

We reden nog langs een adres waar de 'collectividad De Noordzee' zou gevestigd zijn. Een overblijfsel van de Vlaamse (Oostendse) vissersgemeenschap die hier eind jaren '40 en begin jaren '50 neerstreek. Zij droegen in voor- en tegenspoed bij tot de uitbouw van de commerciële visvangst in Mar del Plata. Het adres blijkt een gezinswoning te zijn, waar volgens een passant wel 'una Belga' woont, maar waar helaas niemand thuis is. We laten toch ons 'visitekaartje' in de vorm van een Vlaamseleeuwenvlag achter.
Nog een stop gemaakt bij een gezellige koffie- en ijsjesbar om daarna richting onze possada te rijden.

Vandaag vertrekken we voor onze -helaas reeds- laatste etappe naar Buenos Aires. We zullen de raad van de vriendelijke chauffeur opvolgen en een stukje langs de zee rijden.