Vlaanderen in Argentinië

10 januari 2017 - Luján, Argentinië

Carlos VCarlos y DimitriVilla FlandriaFabian, Dimitri y EllenKapel van Santa ElenaSanta ElenaPerrosSsst de hond slaaptOnze-Lieve-Vrouw van LujánKathedraal van Luján

Reizen maakt ook blijvende vriendschappen. Soms kruist er iemand ons pad, die een blijvende indruk zal nalaten, zo ook hier in Argentinië. Blij weerzien met onze Argentijns-Italiaanse Vlamingen, Fabian en Carlos, uit Villa Flandria (Jáuregui, nabij Luján).

Een heel dagprogramma wordt voor ons voorzien. We starten bij het stadion van voetbalclub Flandria (Club Social y Deportivo Flandria), tweede klasse én uiteraard onze favoriete ploeg hier in Argentinië. We worden rondgeleid in het kleine maar oergezellige Karel V stadion, waarin de jongste jaren heel wat werk werd verzet door de vrijwilligers en fans. We zien de voetballers aan het werk bij de eerste training van dit jaar. Keeper Leo Griffo en Andrès -El Lobo- Montenegro, beiden lokale helden, komen ons begroeten. Sympathieke jongens die 'Canarios'. 

We springen binnen bij Fabian. Hij is huisarts en eveneens dokter van de voetbalclub. We worden verwelkomd door een wapperende Vlaamse Leeuw aan de dokterspraktijk. Zijn praktijk ligt over het industriepark van Villa Flandria waar we een deel van onze dag doorbrengen. Het industriepark werd opgericht in de jaren '20 door Kortrijkzaan en textielbaron Jules Steverlynck, waarrond onder impuls van 'don Julio' een heus dorp uitgroeide. Vandaag huisvest het fabriekencomplex naast de kernactiviteit van de weverij Algoselan Flandria nog een twintigtal KMO's, waaronder een koekjesfabriek 'Tia Maruca', een verffabriekje, een sportartikelenfabrikant, enzovoort.

Lunchen doen we in de kantine met spraakwater Laura (aanvankelijk begrepen we haar familienaam niet, maar dit bleek Vanessche te zijn). Trots vertelt ze dat haar grootvader een Vlaming was die naar Argentinië immigreerde en voor señor Steverlynck werkte als technieker. Hij overleed veel te vroeg, haar papa was amper 5 jaar. Op zoek naar afkomst en familiesporen bracht haar vader twee jaar geleden een bezoek aan de geboortestad Moeskroen. Het geboortehuis van de grootvader was café 'Belle Vue' waarvan ze ons een foto laat zien. 

Carlos die HR-verantwoordelijke is voor Algoselan, heeft een bezoek geregeld aan het voormalige domein en woonhuis 'Santa Elena' van de familie Steverlynck. We worden opgewacht door Matias, de achterkleinzoon van Jules Steverlynck, die speciaal voor ons is afgezakt vanuit Buenos Aires. We parkeren onze wagen en wandelen door het prachtige park van het domein. We zien een mooie kapel die voor Matias een speciale betekenis heeft want zijn ouders huwden hier. Hij vertelt nog een annecdote, een familiegeheim eigenlijk. Kerk en Staat in Argentinië hebben altijd een wat eigenaardige verhouding gehad, ofwel kwamen ze heel goed overeen ofwel was er een gespannen verhouding. In de periode na de dood van Evita Perón waren er veel rellen en aanslagen op geestelijken en kerken. Omdat de bisschop van Luján - de stad (waar we ook logeren) is het belangrijkste bedevaartsoord van Argentinië - bang was dat Onze-Lieve-Vrouw-van-Luján zou worden beschadigd, werd het beeld op diens vraag naar de familie Steverlynck gebracht en werd er een replica in de kathedraal geplaatst. Enkel de bisschop en Jules en echtgenote Steverlynck waren hiervan op de hoogte. In die tijd begrepen de 16 kinderen Steverlynck niet waarom zij plots elke dag door moeder meegetornd werden naar de kapel om te gaan bidden... Pas veel later werd dit voor hen duidelijk. Uit dankbaarheid om Onze-Lieve-Vrouw in bewaring te nemen, kreeg de familie de replica die zij op hun beurt opnieuw wegschonk aan de Kerk.

We wandelen verder in de prachtig aangelegde tuin. Jules was een echte natuurliefhebber. Hij tekende zelf heel het tuinplan uit en verspreid op het domein staan grote volières waar ooit exotische vogels in huisden. We krijgen ook nog een hilarisch verhaal mee over de eekhoorns van Jules die hij meebracht uit Vlaanderen. De diertjes leefden eerst in huis in een hok, maar Jules zag dat de dieren ongelukkig waren. Toen er een paar stierven, besliste hij om de eekhoorns uit te zetten in de tuin. Dat de Vlaamse eekhoorn heden ten dage goed aardt in de streek van Jáuregui, blijkt uit het feit dat men spreekt van een 'plaag' van miljoenen(?) eekhoorns. Op een nieuwe muurschildering in het dorp wordt Don Julio afgeschilderd met een Vlaamse Leeuw en ... een eekhoorn!

We bezichtigen het prachtige landhuis dat vandaag dienst doet als locatie voor trouwpartijen en bedrijfsfeesten. Vakmanschap zoals in de goeie oude tijd. Jules had 16 kinderen en elk kind had zijn of haar eigen kamer. Meisjes in de rechtervleugel, jongens in de linkervleugel en de ouders in het midden zodat de pater familiales alles goed in het oog kon houden. In het kantoor van Don Julio kwam een koning, paus en president op bezoek.

Het - geheime - bezoek van president Perón en Evita aan Santa Elena betekende ook de redding van Villa Flandria. In de jaren 50 werden vele fabrieken/industrieën onteigend en genationaliseerd door de regering. Jules ziet de bui hangen en laat via via weten aan de president en zijn omgeving dat hij elke beslissing zal aanvaarden en dat hij en zijn gezin bereid zijn om terug naar Vlaanderen te keren, maar hij vraagt uitdrukkelijk of er, voor een definitieve beslissing valt, toch iemand een kijkje wil komen naar de werkomgeving en de faciliteiten die hij voor zijn werknemers heeft uitgebouwd. In het grootste geheim bezoekt de familie Perón de familie Steverlynck. De mannen praten achter gesloten deuren, terwijl de dames de fabriek en werknemers bezoeken. Onder de indruk van de bedrijfsvoering en de sociale gunsten voor de werknemers wordt besloten dat Villa Flandria zijn ding mag blijven doen en dat dit als voorbeeld zou moeten gelden voor gans Argentinië. Het enige 'verwijt' dat Jules Steverlynck meekrijgt van president Perón is dat hij 'het peronisme heeft uitgevonden vóór Perón'. Matias, vierde generatie reeds, neemt tijd voor ons, spreekt met veel vuur en zin voor detail en is een prachtige ambassadeur voor zijn familie. We vonden het een hele eer.

We krijgen in een golfkarretje van Carlos nog een rondleiding in Villa Flandria. We stoppen eerst nog bij het katoenmuseum op de site. Het museum is vooral in trek bij studenten en wordt quasi wekelijks bezocht. We krijgen nog het hele jeansproces te zien, vanaf de binnengebrachte katoenpluk, het op bobijnendraaien van draden, weven  en kleuren van de stof, tot de kwaliteitscontrole. Maar ook hier slaat de globalisering toe, Algoselan moet opboksen tegen China en Pakistan.

We sluiten onze schitterende dag af samen met Carlos en zijn echtgenote met een picada (tapabordje) en een cerveza Steverlynck. Vriendschap, waardering en gastvrijheid. Voor ons en zeker voor de familie Steverlynck, maar ook voor het merendeel van de werknemers is Villa Flandria een stuk van Vlaanderen. Een stukje Vlaamse geschiedenis op Argentijnse bodem. 

De volgende ochtend bezoeken we nog snel de kathedraal van Luján. Wat opvalt, is dat de straathonden hier binnen en buitenwandelen en zich nestelen tussen de banken en de gelovigen in. Zijn we niet allemaal wezens van God? Het heeft een hoog Nello en Patrache gehalte, maar af en toe gebeuren er ook 'accidentjes' in de kerk waarbij de honden de kerkpilaren verwarren met een pispaal... Op naar onze laatste vakantiestop: Buenos Aires. 

Foto’s

7 Reacties

  1. Frauke en Marleen:
    13 januari 2017
    Dag Ellen en Dimitri,
    Wat een ervaring ! Hartverwarmend !
    Nu wensen we jullie een fijne, rustige reis terug naar onze Heimat.
    Het sneeuwt hier en naar algemene normen is het hier koud aan het worden. Wat een verschil met de "zonnige" foto's ....
    Tot hier in de buurt hé. Groetjes van ons allemaal!
  2. Vava:
    13 januari 2017
    Mooi Vlaams slot gebreid aan deze prachtige reis. Hasta Manana.
  3. Lidwina:
    13 januari 2017
    Aan alle liedjes komt een eind maar dit was wel een erg mooi liedje! Zal blij zijn jullie terug te zien
  4. Monika:
    13 januari 2017
    geniet nog van het mooie Buenos Aires.
    Hasta Luego !
    Monika & G
  5. PATRICK HOEGAERTS:
    17 januari 2017
    ellen waar haal je die schrijf kracht steeds weer weet je ons te boeien hopelijk komen jullie terug . x
  6. Armandas:
    28 februari 2017
    Dag Ellen en Dimitri,

    Ik heb begonnen om Argentijnse reisverhaalen te lezen. Echt super!!!
    Jullie moeten reisboeken beginnen schrijven
  7. Armandas:
    28 februari 2017
    Groeten vanuit Litouwen!
    Ik wens jullie noch veel veel reisen en ik hoop, dat ik kan lezen noch meer prachtige reisverhalen